Music & Bands

Here i will write about music i love!

Hier schrijf ik over mijn lievelingmuziek, in NL of English.

—————————————

Het n.e.w.s sloeg in, als een bom… De Earring stopt ermee……

Onze Earring

George heeft A.L.S….. Wat vreselijk erg!!!!! We wensen hem hier heel veel kracht en sterkte toe.

Wij zijn hier een echt Earring gezin. Nu ze definitief stoppen, komen er veel herinneringen naar boven. Deze heb ik op papier gezet, als ode aan een band, waar ik al fan van was, voordat ik geboren werd.

Mijn ouders gingen de band door heel Nederland achterna. Toen ik nog aan het slootje-springen was met mijn vader en toen ik (al) in de oven zat. Mijn moeder ging hoogzwanger naar concerten en evenementen. Daar kreeg ze een stoel, die werd op tafel gezet en kon ze evengoed alles zien. Ik weet zeker, dat ik toen al dacht: wat een topband én wat een topfans.


Toen ik eenmaal geboren was, stond hun muziek vaak op en ik zong ik al snel, echt alles mee. Mijn ouders hebben mij een goede muzieksmaak meegegeven en ik zit nog steeds uren naar hun vynil collectie te luisteren en kijken ( en te kwijlen, want ze hebben echt goede platen). Cds en dvd’s, zijn er natuurlijk ook. Maar vynil heeft de voorkeur.

Mijn moeder haar favoriet is Cesar. Ze heeft zelfs een kat naar hem vernoemd. Ik weet het allemaal nog precies. De kat was net zo maf als de echte Cesar, werd mij altijd verteld. Ik vond de kat leuk, omdat je hem kleren aan kon trekken, hij vond alles goed. Maar kon ook behoorlijk fotogeniek en Cesar-achtig kijken, met zo’n hele diepe blik…..

Ik zelf was toen meer bezig met gitaarmuziek (sorry Cesar) en had en heb nu nog steeds vrij veel gitaarhelden. George is er daar een van. En eigenlijk staat hij voor mij gewoon, op de eerste plaats samen met een andere George (Harisson). Alleen spreek ik de ene uit als Sjors. 
George en Sjors. En de Hollandse George, was ik al veel eerder fan van. Best gek, maar door de platencollectie van mijn ouders, kwamen The Beatles en hun solo werk later pas. Mijn ouders draaide ze niet vaak, een Wings plaat, die kwam wel vaak voorbij. Dus eigenlijk bestond Paul McCartney voor mij eerder dan The Beatles. En voor mij was de Earring er eerder. Maar ik luister ze allemaal.


De Earring heeft wel hun stempel gezet, op mijn verdere muzieksmaak ( The Cats, Bzn, green day, silverchair, The Beatles, George Harisson, John lennon (die was al overleden, voordat ik werd geboren, op mijn vaders verjaardag), AcDc, KANE ( nog zo’n band die ik echt mis), van dik hout, the Hollies, the rolling stones, my chemical romance, Good Charlotte, simple plan, the Darkness, Queen, Shoreline en Jukebox (plaatselijke bandjes hier), Normaal, Mooi Wark, The Script, Mcfly, Busted en R5. Ik hou van gitaarmuziek, met goede drums en zang (uit alle tijden). Maar ook Ierse folk zoals bijvoorbeeld: the Dubliners en the Kilkennys……. Maar de Earring, kwam echt als eerste band/ muziek in mijn leven)! Sommige bandjes, die in mijn lijst staan, die ken je wsl niet, maar zoek ze eens op, vrij nieuwe en oude(re) bandjes, maar ze zijn goed! En Rock er lekker op los!

Ik kocht vanaf de jaren 90 alle Earring singles, dvd’s en cds, wat mijn ouders natuurlijk heel goed vonden. Muziek dat ik altijd hard mocht draaien. Want de Earring moet je hard horen, dat is me met de paplepel ingegoten! Ik draaide oude en nieuwe liedjes door elkaar. Uren, konden we samen naar dvd’s en video’s kijken.

Mijn ouders namen me van kleinsafaan mee naar allerlei bandjes en concerten. Maar de Earring was toch het mooiste van allemaal. Ik ben bijvoorbeeld op een concert geweest in Hippolytushoef, waar het zo warm werd, dat iedereen bijna wegsmolt, maar ze bleven spelen en doorgaan. Zelfs Barry zei dat het *fucking* heet was. Samen met je ouders vooraan staan, vlakbij de boxen…. daarna nog zeker 3 tot 5 dagen doof zijn. Het hoorde erbij…. Want de Earring speelde hard, harder dan alle andere bandjes die ik ooit heb gezien.

Mijn ouders waren en zijn nog steeds echte rockers.

Een van mijn mooiste Earring concerten was dat mijn ouders samen in de pit stonden. Een gozer met een grote roze hanekam stond er ook, pa en ma waren maar aan het dansen, hossen en gingen heen en weer. Ik stond een beetje aan de zijkant of zat op een barkruk. Ik had mijn been in het gips. In eerste instantie zeiden ze, we blijven bij jou. Maar ik zag aan ze dat het begon te kriebelen… Ga maar! Ik loop niet weg. De hele avond waren ze aan het dansen en ik heb genoten van de band, maar ook van mijn ouders. Welk kind, wil tegenwoordig met zijn/haar ouders naar concerten? Ik heb het altijd gedaan, geweldig! Mijn vader belandde wel meer dan eens tussen de band in, bij verschillende bandjes, omdat hij nogal gek kan hossen ( dat is een heel ander verhaal).


Ik kwam op zolder de plakboeken, posters en fanclubblaadjes van mijn moeder weer tegen. Een echte schat, om te koesteren. Ik ga alles weer herlezen. Nu ben ik bezig in, het boek: Golden Earring in 50 songs. Heerlijk.

Een van mijn favoriete liedjes is Dong-dong-( de rest zing je vanzelf wel mee). Ik vind de gitaarakkoorden zo vrolijk en ik word er blij van.

Going to the run is een liedje, die mij door moeilijke tijden heen sleept. Eigenlijk wil ik deze horen op mijn begrafenis/crematie. Het staat voor mij, voor afscheid nemen. Het zegt:Ik ga er vandoor mensen…. Doei en auf wiedersehen!

Ik zet Another 45 miles op, als ik heimwee heb. Niets is erger, dan je thuisfront missen. Ik krijg er nog steeds kippenvel van.

Er zijn zoveel mooie liedjes. Liedjes waarop je uit je dak kunt gaan of die juist ingetogen zijn.

Whisper in a crowd, vind ik ook zo mooi. De tekst is prachtig en raakt me, iedere keer weer.

Radar Love is toch wel het ultieme Earring liedje. Bij het intro ga je al los. En iedereen kent het nummer ook.


Ik kan nog uren doorpraten, maar ik ga deze band echt gigantisch missen. Niet alleen hun muziek, maar ook hun geweldige humor.

Maar wat laten ze een hoop geweldige muziek en herinneringen achter zeg!


George, Rinus, Cesar en Barry bedankt!


————‐—————-

Imagine-John & Yoko


Dit is een heel erg openhartig boek over het ontstaan van (het) Imagine (tijdperk). John Lennon zelf is heel veel aan het woord, over het album, maar ook Yoko en alle andere mensen, die aan het album hebben meegewerkt. Ze geven een heel goed beeld, over hoe het állemaal ging. Hoe was het om met John Lennon te werken? Het is vooral erg mooi, om hem zelf dingen zien te vertellen. Je komt zo een stukje dichterbij hem.

Het voelt alsof ze het verhaal rechtstreeks aan jou vertellen.

Prachtige foto’s, songteksten, tekeningen en kunst komen er voorbij. Je leert John en Yoko een beetje beter kennen. Ze hébben altijd het beste voor gehad met de mensen en de wereld. Hun denkwijze is misschien anders, dan dat van jou. Maar voor mij niet, ik begrijp ze helemaal.

Hoe hebben John en Yoko elkaar ontmoet? Maar ook staat er heel veel informatie in over Tittenhurst, het bekende huis, waar veel bekende foto’s zijn gemaakt, maar ook de video voor Imagine. Imagine is daar eigenlijk geboren en uitgevlogen, dat kun je wel zeggen. Ze hadden altijd veel mensen over de vloer. Hun eigen video en muziek studio, waar ze veel experimenteerden en Yoko ook veel van haar kunst ten toon stelde.

Landkaarten en plattegrondjes geven je een goed idee.

Alle muziekanten , producers en medewerkers komen aan het woord. Erg fijn vond ik het dat ook George Harrison een podium krijgt. En ze komen over als bescheiden mensen , die houden van het leven, hun muziek en de wereld een boodschap willen geven. Of deze boodschap door iedereen wordt begrepen, is nog maar de vraag. Maar in tijden van nood en verdriet is het toch altijd, Imagine dat de mensen er weer doorheen sleept. Toen dit liedje werd geschreven, kon hij niet weten, dat het zijn impact nooit zou verliezen. En dat het zo groot zou worden!

Het is een persoonlijk verhaal.

Waarom schreef hij dit liedje en alle andere liedjes? Wat is de achterliggende gedachte? Elk aspect van het album wordt besproken. Het is een soort making of. Maar wel een making of, waarbij je heel dicht bij, deze prachtige mensen komt. Ik denk dat ik uren met John en Yoko zou kunnen discussiëren over de wereld, muziek en kunst. Je mening geven en proberen een ander te begrijpen. Zij deden dat echt. Tegenwoordig is begrip soms moeilijk te vinden. Ze waren hun tijd ver voor uit. Ik vraag me nog regelmatig af in het heden: wat zou John hier nu van vinden? Ik vind het echt zonde dat hij er niet meer is. Hij stierf toen ik nog in mijn moeders buik zat, op de verjaardag van mijn vader. Ik heb Imagine altijd een van de mooiste liedjes gevonden, maar het hele album is eigenlijk goed! Imagine is Magie. Imagine is de waarheid, het heden, het verleden en onze toekomst.

De vormgeving is ook erg mooi. De voorkant heeft een van de bekende polaroids van John in de wolken. Op de achterkant zie je de liggende versie. Hoe deze foto is gemaakt komt ook aan bod. De buitenkant heeft ook een print, het zijn witte wolken, met een blauwe lucht als achtergrond. Het is een groot, zwaar en lux boek. Ik ben zo blij dat ik hem heb. Imagine is hierdoor helemaal af en heeft nog meer impact op mij. 5 dikke vette sterren*****.

——————————


Wie was John Lennon? In dit boek leer je hem beter kennen. Hij is de held van veel mensen, maar ik denk dat hij dat zelf maar gek vond. Hij was niet tegen oorlog, maar voor vrede.
Hij was zoveel dingen…. ik denk dat ik kan zeggen: Hij was uniek en zijn tijd ver vooruit. Tegenwoordig zou men dat sneller accepteren. Omdat hij de een van de eerste artiesten was die zijn mond niet hield. Hij zei wat hij dacht, of wat hij op zijn hart had. Hierdoor kwam hij soms in de problemen. Maar hij was open en oprecht.

Het verhaal begint bij zijn kindertijd en jeugd. John heeft geen makkelijke jeugd gehad. Zijn vader was er nooit. Zijn moeder was een vrije geest, maar toch hield hij veel van haar. Zij kon niet voor hem zorgen, dus werd hij in huis genomen door zijn tante. Zijn moeder stierf toen hij 17 was. John kon niet echt met verdriet en verlies omgaan. Later ook toen een van zijn beste maatjes stierf. Deze gebeurtenissen hebben hem zeker gemaakt, tot de persoon die hij werd.

Hij kon mensen pijn doen, hij kon gigantisch kwaad worden, jaloers zelfs of je gewoon links laten leggen. Hij werd agressief en was een slechte vader. Maar eigenlijk deed hij zijn best om vader te zijn, voor Julian. Alleen was hij er niet vaak, omdat hij op tour was. Toch belde hij elke dag naar huis. Dat was een must voor hem. Maar hij had zelf geen vader, dus moest het leren.

John deed dingen, die je raar kunt vinden. Maar vanuit zijn oogpunt, klopte het gewoon.

Hij hield van mensen. Hij wilde zijn fans ontmoeten, zien en spreken. Het gruwelijke idee, dat zijn moordenaar tussen de fans stond te wachten om een handtekening te scoren, uren voordat hij hem doodschoot, is moeilijk te verteren. Zeker omdat hij na de moord, rustig een boek pakte en ging zitten lezen. John las graag. Ik krijg er nog de kriebels van. Pure horror.

John had meer lief dan hij haatte. Hij creëerde meer dan hij verwoestte en hij heeft de wereld ten goede veranderd. Hij zette mensen aan het denken, over vrede, politiek en respect. Hij deed het niet bewust, hij deed het gewoon.

Een comlpexe gevoelige man, met een sarcastische, donkere humor. Hij zei soms dingen met een knipoog, maar meende het meestal wel… al kun je het misschien nooit zeker weten. Hij had schuldgevoelens, boodt zijn excuses aan, hij wou niemand kwetsen.

Hij hunkerde niet naar roem en rijkdom. Hij vertouwde niemand, tot deze persoon zich had bewezen. Beveiliging vond hij niet nodig. Hij wilde vrij zijn.

Hij hing de lefgozer uit, om zijn onzekerheid te maskeren.

De waarheid is: wat hij heeft achter gelaten!

Prachtige songteksten, vaak met een boodschap. Een boodschap waar hij achterstond.

Dit boek kwam tot stand, door de mensen die hem echt kenden…… De Beatles komen niet aan het woord. Dus je ziet John niet door hun ogen.


John Lennon, was net als jij en ik. Een man van vlees en bloed, goudeerlijk en deed wat hij belangrijk vond. En als je dat kunt, ben je een goed mens. Iedereen heeft gebreken, ook hij. Maar hij is wel iemand die de wereld heeft kunnen veranderen. En dat maakt hem tot een voorbeeld. (Ook al vond hij dat zelf absoluut niet).

Er zit een dvd bij dit boek. Daarop staat een interview met Larry Kane over zijn ontmoetingen met John. Maar ook een interview met John en Paul over Apple, in zijn geheel. Ook staat er een leuk weerbericht op, gepresenteerd door John, tijdens een van zijn inzamelingsacties, die hij deed voor een goed doel.

5 dikke sterren. Ik kan nog uren doorpraten over deze man. Maar je moet het echt zlef gaan lezen. John Lennon was zo-veel meer dan een muzikant. 5*****